ժողովուրդը դդում չէ, որը կարելի է ցանկացած ձևով գլորել

Օրեր առաջ մեր երկրի հյուրերն էին հեռավոր ՈՒրուգվայի բարձրաստիճան պաշտոնյաները: Նրանք եղան ոչ միայն Հայաստանում, այլև Արցախում: Թե ինչ վայնասուն բարձրացվեց հարևան երկրում, հայտնի է բոլորիս: Պատվիրակության անդամները հանդիպեցին ժողովրդի լայն զանգվածների, պետական բարձրաստիճան պաշտոնյաների հետ: Ամենուրեք ջերմ մթնոլորտ էր: Զգացվում էր, որ բարձրաստիճան հյուրերի ժպիտներում ոչ թե դիվանագիտական տարրը, այլ ջերմ, մարդկային, կասեի նույնիսկ հարազատական անկեղծությունն էր թագավորում: Հյուրերի հանդիպումները լայնորեն մեկնաբանվեցին ԶԼՄ-ներով։ Պատվիրակության ղեկավարը ոչ միայն հրապարակավ ցուցադրում էր իր երկրի վերաբերմունքը, այլև մեր շատ պաշտոնյաների մարդկային դաս տվեց, այն էլ նուրբ, դիվանագիտորեն: Խորխե Օրիկոյի նրբանկատորեն ասված խոսքերին եմ ուզում անդրադառնալ.

-Մեր երկրի բարձրաստիճան շատ պաշտոնյաներ, նաև ես, շատ անգամ լինում ենք քաղաքի սովորական սրճարաններում, առանց որևէ թիկնապահի: Օրինակ ես, - շարունակեց նա,- ոչ մի թիկնապահ չունեմ: Սրճարանում սովորական քաղաքացիների կողքին, երբեմն էլ նրանց հետ զրույցի բռնվելով, խմում եմ մի բաժակ թեյ, կամ մի բաժակ սուրճ:
Օրիկոյի ասած խոսքերը կարելի է մեկնաբանել «Կուժ քեզ եմ ասում, կուլա դու լսիր» եզրույթով։ Ինչ վատ կլիներ որ մեր ԱԺ-ի նախագահը, նախարարները, ինչո՞ւ չէ, նաև վարչապետը, առանց թիկնապահների, առանց ուղեկցողների, Օրիկոյի պես լինեին սովորական սրճարաններում, քաղաքացիների հետ սուրճի բաժակի շուրջ խոսքի բռնվեին: Բարձրաստիճան պաշտոնյաների նման քայլը ոչ միայն ողջունելի կլիներ, այլև սովորական քաղաքացիները կզգային, որ իրենց երկիրը երկիր է: Շարունակեմ հավատալ և հավատացնել, որ այս երկիրը երկիր է:
Թռչկանի դեպքը` մեզ օրինակ: Ապա «Հարսնաքարը»: Ժողովուրդը միակամ ոչ միայն ապտակեց հայտնի օլիգարխին, այլև հասավ նրան, որ վերջինս ստիպված վայր դրեց իրեն ամեն ինչից անխոցելի դարձնող «բրոնեժիլետը»` պատգամավորական մանդատը: Հավատացած եմ, որ դատարանը որևէ կերպ չի կարող ամպհովանի լինել հանցագործների համար: Էս երկիրը այդպես է դառնալու երկիր:
Էս երկիրը երկիր է դառնալու, վկան` Խոսրովի անտառի բնապահպանների հայտնի նախաձեռնությունը: Որքան էլ նախարարը, նրա մանկլավիկ թիմը փորձում էին ժխտել որսագողության փաստը, ոչինչ չստացվեց:
Բնապահպանները հաղթեցին: Նրանք երկիրը երկիր դառնալու գործընթացը մի քայլ առաջ տարան:
Էս երկիրը երկիր է դառնալու և այն էլ շատ լավ երկիր: Վկան` երկու լկտի գաիշնիկներին գրողի ծոցն ուղարկած սովորական մի քաղաքացու նկարահանած տեսակադրերը: Ոչ մեկիս համար գաղտնիք չէ, թե ինչու են այդ ճանապարհային ոստիկաններն այդպես սանձարձակ գործում: Էս երկիրը երկիր կդառնա նման քաղաքացիների գործելաոճով:
Էս երկիրը երկիր չէ, սիրում ենք կրկնել, որովհետև երբ հանդիպում ենք որևէ կողոպտիչի, թալանողի, ավազակի, լլկողի ու խաբողի, շորթողի ու գցողի, իսկույն հուսալքվում ենք և ինքնահանգստացման համար կրկնում ենք` էս երկիրը երկիր չէ: Հավատացած եմ, այդպես են մտածել շատ գյուղացիներ, ովքեր գործ են ունեցել «Արարատի պահածոների գործարանի» (անունը` Բորոդինո) սեփականատեր Տիգրան Ներսիսյանի հետ: Հավատացած եմ, ամեն անգամ, երբ գյուղացին գնում է գործարան կամ զանգահարում սեփականատիրոջ բարեկամին (այսպես ասած` նայողին)` Ռոբերտ Հակոբյանին, թե երբ կտան հանձնած գյուղմթերքի արժեքը, ստացած անորոշ պատասխանից իրեն ստորացված է զգում, հայհոյում է երկրին և կրկնում` էս երկիրը երկիր չէ: Ներսիսյանները և նրա նմանները չեն գիտակցում, թե որքան են իրենց վարքագծով վարկաբեկում այս երկիրը: Մեկ անգամ չէ, որ լսել եմ համագյուղացիներիցս, թե գործարանատերը (նկատի ունեն զոն նայողին) արհամարհական պատասխան է տալիս, թե կարող է մինչև դեկտեմբեր հասանելիքը տանք: Գյուղացին ասում է, ինձնից հողի հարկ են ուզում, ջրի հարկ են ուզում, ժամանակին չտալու համար էլ տույժ ու տուգանք է գալիս, մինչդեռ սեպտեմբերին 50, կամ 30 դրամով հանձնած պոմիդորի արժեքը դեռ չեմ ստացել: Մեկը նույնիսկ նկատում է, թե սեպտեմբերին մեկ պարկ ալյուրն արժեր 10,5 հազար դրամ, իսկ այսօր այն դարձել է 13,5 հազար: Եթե ժամանակին տային իմ ապրանքի արժեքը, մի քանի պարկ ալյուր կգնեի և յոլա կգնայի մինչև գարուն: Ներսիսյան Տիգրանի համար, իհարկե, այդ երեք հազարը թիվ չէ, որովհետև նա կարող է գյուղացիների միլիոնների արժողությամբ բերքի փողը ժամանակին չտալ և անպատիժ մնալ: ՈՒրեմն ի՞նչ է պետք, որ սրանց նմանները չվարկաբեկեն երկիրը: Կոչ եմ անում բոլոր պարտքատերերին` միավորվել հոդվածագրիս հետ և համատեղ հայց ներկայացնել ընդդեմ դդմաշենցի Տիգրան Ներսիսյանի, պահանջելով ոչ միայն ապրանքի ռեալ արժեքը, այլև մեր միջոցները շահագործելու համար օրենքով հասանելիք տույժ- տուգանքները: Միայն այս դեպքում դդմաշենցին կհասկանա, որ ժողովուրդը դդում չէ, որին կարելի է ցանկացած ձևով գլորել: Ժողովո՛ւրդ, մենք ենք մեր երկրի տերը, և մեզանով միայն էս երկիրը երկիր կդառնա: Թե չէ «էս երկիրը երկիր չէ» կրկնելով ոչինչ չի փոխվի:

Սոկրատ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Նիկոլին «քարշ տալու» սրբազան գործը դրված է հայ ժողովրդի վրա
• Ո՞վ է Գագիկ Ջհանգիրյանը
• Երբ այլևս չես լի­նի իշ­խա­նու­թ­յան, զին­վո­րա­կան տրի­բու­նա­լը վեր կհա­նի մեզ պար­տադր­ված պար­տու­թ­յան բո­լոր պատ­ճառ­նե­րը
• Հիմ­նա­կան մե­ղա­վո­րը հայ կա­ռա­վա­րող­ներն են
• Իմ գնա­լուց ա­ռաջ թող Հա­յաս­տա­նում ջր­հե­ղեղ լի­նի
• Ո՞րն է քո մատ­նու­թ­յան գի­նը, դա­վա­ճան պա­պի` ֆա­շիստ­նե­րին ծախ­ված ե­նո­քա­վան­ցի Նի­կոլ Փա­շի­ն­յա­նի դա­վա­ճան թոռ
• Խրախ­ճանք ժան­տախ­տի պա­հին
• Ո՛վ մարդ­կա­յին ար­դա­րու­թ­յուն, թո՛ղ ես թք­նեմ քու ճա­կա­տիդ
• Զոհ­ված­նե­րի ա­ր­յու­նը երկն­քից կան­չում է` պա­տե­րազ­մը հասց­նել հաղ­թա­կան ա­վար­տի
• «Պրո­ֆե­սիո­նալ» «իմ­քայ­լա­կան­նե­րը» կե­րան իմ 800 հակ յոն­ջան և …
• Նի­կոլ, իսկ դու ար­դա­րաց­վե՞լ ես, մաքր­վե՞լ ես քո քրեա­կան ան­ց­յա­լից
• Վե­հա­փա՛ռ, կրկ­նեք Գևորգ Հին­գե­րոր­դի օ­րի­նա­կը, ժամն է գոր­ծե­լու
• Պատ­մա­կան դեպ­քե­րի և դեմ­քե­րի հա­մե­մա­տա­կան վեր­լու­ծու­թ­յուն
• Որոշ բա­շի­բո­զուկ­ներ փոր­ձում են զրո­յաց­նել մեր կես­դա­ր­յա պայ­քա­րի ի­մաս­տը
• Արտա­կարգ և լիա­զոր դես­պան Ար­ման Նա­վա­սար­դ­յա­նին
• Վեր­նա­գի­րը վեր­ջում թող ընտ­րի ըն­թեր­ցո­ղը (պա­խա­րա­կե­լի՞ է, որ ո՛չ գո­միկ են, ո՛չ էլ տրանս­գեն­դեր)
• ՈՒ՞ր է մեզ տա­նե­լու այս գաղջ մթ­նո­լոր­տը
• Ո՞վ դուրս թո­ղեց Ղա­րա­բա­ղը բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցից
• Ձեր հերթն էլ կգա
• Ես` որ­պես ՀՀ քա­ղա­քա­ցի, հայ­տա­րա­րութ­յուն եմ տա­լիս ժա­մա­նա­կին հորդ կա­տա­րած հան­ցա­գոր­ծու­թ­յան մա­սին

Մեկնաբանություններ